امشب بیا یادی کنیم از شهدا...
از شهدایی که جای جای زندگیشون ردِّ پای نورانیِ خانوم فاطمه زهرا سلام الله علیها برجا مانده بود...
از شهید تورجی زاده یاد کنیم که علاقه شدیدی به حضرتش داشت و پایان قصّه زندگی دنیایش تیرخوردن پهلویش بود و پرکشید...
از شهید سید علمدار یاد کنیم که او را غسل میدادند در حالی که بازوها و پهلویش شدیداً کبود شده بود...
از شهیده نجمه قاسم پور یاد کنیم که عفت و حُجب و حیایش همگان را انگشت به دهان می کرد...*
از شهیده راضیه کشاورز یاد کنیم که پس از 18 روز رنج و درد شهید شد و درهنگام غسل از پهلویش خون تازه تراوش می کرد...**
از شهید برونسی یاد کنیم که وقتی در صحنه جنگ درمانده شد توسلی به امِّ ابیها کرد و زبان حالش چنین بود:خانم خودتون کمکم کنین،منو راهنمایی کنین تا بتونم این بچه ها را حرکت بدم،فکری از ذهنش گذشت...نتیجه، پیروزی در عملیات بود به عنایس حضرتش زهرا(س)...
از شهید ابراهیم هادی یاد کنیم ،که در عملیات فتح المُبین مجروح شد ،منتقلش کردند به هواپیما،دکترها بالای سرش...نقل می کنند :شهیدمرتب از هوش می رفت و به هوش می آمد امّا در آن حال با صدای زیبا در وصف حضرتش فاطمه زهرا سلام الله علیها مداحی میکرد.
از همه رزمندگان یاد کنیم که در دو کوهه،شلمچه و...در سنگرها در تاریکیِ شب برای خانم ضجه میزدند،آنها می گفتند خانم را در غربت غسل دادند،در حالی غسل شدند که حسنین ،زینب.. علیهم السلام بغض در گلو خفته،در دل شب در تاریکی نمیتوانستند عزاداری کنند نمیتوانستند از این همه جفا فریاد بزنند و ناله سر بدهند...
از شهید خلیلی یاد کنیم که دوستانشان میگفتند وقتی روضه حضرتش میشد با صدای بلند گریه می کرد...
... همه و همه درس است برای منِ حقیر...
*ایشان در آخرین لحظه عمر دنیاییشان هنگامی که دکتر بالای سرش آمد با تمام آن جراحت و دردها تا وجود نامحرم را احساس کردند چادر را بر بدن مبارکشان کشیدند... او همیشه از نامحرم به معنی واقعی کلمه فراری بود...
**ایشان پس از 18 روز درد به درجه رفیع شهادت نائل شدند.ایشان همواره از نامحرم دوری میکردند و ارتباطشان با آنها در حدٌ ضرورت بود او متولد 71 بود..روحش شاد...
+این روزها حالِ علی (ع) دگرگون است،تنها غم خوارش دارد میرود...
